پیر تر می شود این پرنده در بند

دیر تر می شود و پرواز از حافظه اش می پرد

آسمان دور می رود از سقف پنجره

وبی هدف،هدفمند اند لبخند ها....

و....همیشه بدهکار

فراموش کن پرهای چیده را

بگذار لای کتاب روزگار بماند به یاد کودکی

نمک به زخمشان نپاش!

و بی ثمر ثمر بخشند نگاه ها....

و....همیشه انکار

قفس مشق پرنده را خط می زند

....پیر تر می شود این بند

آسمان می رفت که بخوابد!

عسل(۱۱.۱۰.۸۹)