رنگ قرص ها پریده

بی خاصیت های نا آرام

و این لیوان آب طعم کویر دارد

شب که می تابد

رخت خواب -رخت جنگ می پوشد

مدام بازنده

بالا می رود !-می آورد

از مسالمت های مصلحت زده

کورانِ کوری

مردانه ایستاده در قاب

سقف سرخ اتاق پیر

و چشم های رگ زده!

گور حفر می کند به ناخن فراموشی....

عسل(۱.۱.۹۰)